"Córka rabina" Agnieszka Lis

Dzisiaj chcę napisać kilka słów o najnowszej książce Agnieszki Lis. Zapraszam na nowy post.

Fabuła przenosi nas do przedwojennego Radomia, gdzie powoli zaczyna się czuć oddech zbliżającej się wojny. 

Kazimierz to katolicki ksiądz, którego bardzo cenią mieszkańcy, ponieważ jest on bardzo oddany, pomocny, wspiera kiedy i jak tylko może. Mimo tylu znajomości Kazimierzowi czegoś brakuje, czuje się osamotniony w swoim życiu. Całkiem przypadkiem (a może nie) zapoznaje się z rabinem Chilem, z którym prowadzi długie rozmowy. Niestety przyjaźń obu mężczyzn zostaje wystawiona na próbę, gdyż wybucha wojna i wszystko się zmienia. Dodatkowo pewnego dnia Kazimierz widzi córkę swojego przyjaciela z dosyć nietypowej sytuacji i ma dylemat co zrobić z taką informacją....

"Coraz częściej mówiło się o wojnie. Na co to komu? Jaka wojna? Mało to okrucieństwa się wydarzyło dwadzieścia lat wcześniej?"

To pierwsza powieść autorki z historycznym tłem, uważam, że to bardzo dobry debiut w tym kierunku i czekam na więcej.  

Wiem, że nigdy nie ocenia się książki po okładce, ale cóż...jest to dosyć ważny aspekt. Uważam, że okładka "Córki rabina" jest po prostu przecudowna. Książkę pochłonęłam dosłownie na raz, przez tę historię dosłownie się płynie. Wielkie gratulacje należą się dla autorki za pracę jaką wykonała, za cały research do książki, można to ocenić po ilości przypisów. Bardzo plastycznie autorka pokazała wygląd miasta, dzielnic Radomia oraz tego jakie mieszkały wówczas tam narodowości. 

Czym jest tolerancja?

Czy osoby całkowicie różne mogą znaleźć wspólny język? 

Czy wojna zmienia człowieka? 

Czy katolicki ksiądz może zaprzyjaźnić się z rabinem? 

To tylko kilka pytań, które mogą nasunąć się podczas czytania "Córki rabina", a wierzcie mi, myśli kłębiły mi się w głowie nawet po odłożeniu książki. Powieść Agnieszki Lis to bardzo dobra lekcja tolerancji, pokazanie, że różnica w wierze nie ma tak naprawdę znaczenia, jesteśmy przecież takimi samymi ludźmi. Niestety ten temat nadal jest aktualny nawet dzisiaj, ludzie nie lubią czegoś co jest inne, nieznane. 

Teraz opiszę kilka plusów książki, którymi może was zachęcę do przeczytania.

Bardzo przyjemne w odbiorze były sceny rozmów między rabinem, a księdzem. Bardzo dużo dowiedziałam się o kulturze żydowskiej, o zwyczajach, obrzędach, posiłkach itd. Dialogi między mężczyznami są ciekawe, ponieważ szukają oni wspólnych rzeczy, tego co ich łączy, a nie tego co dzieli. 

Ogromnym plusem jest pierwszoosobowa narracja - autorka wcieliła się w postać księdza i to z jego perspektywy poznajemy całą fabułę. 

"Życie się spłoszyło i skryło pod powierzchnią. Szedł niezbyt szybko, tym razem ruszył od drugiej strony, przeszedł obok słynnych jatek i innych sklepów. Normanie okolica tętniła hałasem, pokrzykiwaniami, dzwonkami rowerów, głośnymi kłótniami, nawoływania sprzedawców... teraz panowało tu milczenie..."

Kolejnym plusem są sceny... posiłków księdza :) Naprawdę można zgłodnieć, ale przy okazji dużo dowiedzieć się na temat ówczesnej kuchni.

Spytacie a minusy? W sumie, jeśli mam być szczera, to czuję lekki niedosyt, nawet trudno mi określić czego brakowało. Może za mało było o tytułowej córce rabina? A może po prostu książka była tak dobra, że kończąc ją chcesz czytać dalej i jest smutno, że to już koniec?

Podsumowując: Powieść "Córka rabina" to nieszablonowa historia o przyjaźni w trudnych czasach, miłości, tolerancji i przede wszystkim o człowieczeństwie. Jest to fikcją literacką, ale są także prawdziwe miejsca, osoby i zdarzenia. 

Polecam!

Dziękuję autorce i Wydawnictwu Skarpa Warszawska za egzemplarz książki z autografem. 

Wydawnictwo: Skarpa Warszawska

Data premiery: 10.08.2022

Ilość stron: 336

Moja ocena: 8/10