Rzadko się zdarza, że jak dostanę książkę z wydawnictwa to od razu ją przeczytam tego samego dnia. Tym razem tak było, odpakowałam paczkę, zobaczyłam okładkę i ja fanka historii o amiszach, zaczęłam czytać. Zapraszam na nowy post.
Z przyjemnością opiszę wam dziś wrażenia z lektury książki, która poruszyła moje serce i przybliżyła mnie do nieznanego świata mennonitów. "Mennonitka i hrabia" to pierwsza na świecie powieść obyczajowa o tej zamkniętej społeczności.
"Nigdy nie zazdrościła ojcu ani Jacobowi, że jeżdżą do miasta, prowadzą interesy. Świat poza ich społecznością ciekawił ją, ale nie na tyle, żeby tam jechać. Wystarczyły jej opowieści. Tu, w domu, na podwórzu i w polach był cały jej świat. Kochała to miejsce."
Głównym wątkiem jest historia Gretchen, młodej mennonitki, którą poznajemy podczas codziennych czynności. Dziewczyna mieszka z rodzicami i bratem w zamkniętej społeczności, w życiu kieruje się przede wszystkim wiarą i zasadami wpajanymi od pokoleń. Życie rodziny Gretchen przewraca się do góry nogami w dniu, kiedy udzielają oni schronienia trzem mężczyznom znalezionych w przysypanych śniegiem saniach. W momencie kiedy wpuszczają do domu obcych, coś zmienia się w głowie Gretchen. Choć dziewczyna wie, że będą oni tu tylko do czasu, aż wydobrzeją, czuje, że dzieje się z nią coś bardzo dziwnego. Tymczasem młody hrabia, który dochodzi do siebie u mennonitów, zaczyna zwracać uwagę na Gretchen. Niemniej ta miłość nie ma prawa mieć racji bytu....
"W domu panował ziąb. Puchata pierzyna przyjemnie otulała ciało, chroniąc przed chłodnymi podmuchami. Za oknem szalał wiatr, wdzierając się szczelinami do izby Gretchen...."
Bardzo lubię książki Sylwii Kubik, ponieważ oprócz tego, że są bardzo merytoryczne, są po prostu dobrze napisane. Język, którym posługuje się autorka, jest prosty i przystępny, jednocześnie bardzo poetycki i strasznie realistyczny. Chodzi mi o to, że autorka opisując zwykły przedmiot albo codzienność bohaterów, robi to tak, że czuję się jakbym trzymała daną rzecz w ręku. Kiedy ona pisze o mrozie czuję chłód, jak pisze o jedzeniu, jestem głodna. Nie wierzysz? Sam przeczytaj.
Ogromnie cenię sobie tę książkę za to, że jest skarbnicą wiedzy o mennonitach. Do tej pory czytałam wiele o amiszach i szczerze mówiąc, nie miałam w ogóle pojęcia o tej społeczności żyjącej na terenach Polski. Autorka ukazuje nie tylko codzienne życie mennonitów, ale także wprowadza czytelnika w głąb ich wierzeń, wartości i reguł. Wiele dowiedziałam się o obrzędach, ale także o relacjach między członkami tej społeczności. Książka Sylwii Kubik sprawiła, że mam ochotę na jeszcze więcej wiedzy na temat mennonitów. W podziękowaniach autorka podała dane źródłowe, z których korzystała.
"Gdzieś nieśmiało jej majaczyło, że ich styl życia jest pewną formą ucieczki, próbą schronienia się przed pokusami świata zewnętrznego."
Podsumowując: To nie tylko piękna, dobrze napisana powieść, ale wspaniały hołd złożony mennonitom i ich wierze. Autorka wpuszcza nas (jak Gretchen nieznajomych) do tego zamkniętego świata, który dla wielu z nas jest zupełnie obcy, ale jednocześnie to piękno i prostota jak żyją mennonici, porusza do głębi. Tak przynajmniej ja się czułam czytając tę książkę. Cieszę się, że możemy się pochwalić w polskiej literaturze książką o mennonitach, jest to coś innego, nowego i wartego przeczytania. Życzę sobie, aby tę książkę poznało jak najwięcej osób, gdyż jest tego warta.
Polecam tę książkę każdemu, kto szuka inspiracji do refleksji nad swoimi wartościami i miejscem w świecie.
Dziękuję autorce i Wydawnictwu Skarpa Warszawska za egzemplarz książki do recenzji.
Wydawnictwo: Skarpa Warszawska
Data premiery: 26.04.2023
Ilość stron: 320
Moja ocena: 10/10
Muszę przyznać, że dopiero u Ciebie pierwszy raz słyszę o tej książce. Może dlatego, że na co dzień sięgam raczej po zupełnie inne książki. Jednak o tej piszesz tak zachęcająco, że chyba dla tej książki wyjdę na chwilę ze swojej czytelniczej strefy komfortu.
OdpowiedzUsuń